Ze bestaan nog!
Met deze blog wil ik vooral deze man in het zonnetje zetten.
Vanuit mijn rol als gevolmachtigde begeleid ik ouderen om zo lang mogelijk thuis te kunnen blijven wonen en neem ik alleen de zaken over die zij zelf niet meer kunnen. Zo ook bij deze dame van bijna 97 jaar. Ze hoort en ziet slecht, maar is nog scherp van geest.
Elke maandagmiddag haal ik haar op en gaan we koffiedrinken met iets lekkers erbij. Samen nemen we de post door en bespreken we hoe het met haar gaat.
Zo ook op 16 december jl breng ik haar om 16.30 uur weer thuis, vandaag wat eerder dan normaal omdat ik nog naar een jubileumfeestje van een zakenrelatie in Amsterdam moet. Als ik haar naar de voordeur begeleid zie ik dat de buitenlamp uit is en eenmaal binnen ontdekken we dat de stroom volledig is uitgevallen. Ik ga de kelder in op zoek naar de stoppenkast maar ik kan niets afwijkends ontdekken. Ik kijk of de buurman thuis is, misschien kan hij helpen, maar helaas doet er niemand open.
Ik besluit de installateur te bellen die vorig jaar een nieuwe cv-ketel heeft geplaatst, toevallig had ik zijn mobiele nummer nog. Hij woont ook in Rijswijk en geeft aan op weg te zijn naar huis en wel even langs te willen rijden, wat een opluchting!
Eenmaal gearriveerd constateerde hij dat de hele straat zonder stroom zat en dat er buiten al auto’s van Stedin stonden. Fijn dat het probleem niet bij haar in huis zat, maar ondertussen was het al 17.15 uur en was ik nog steeds niet vertrokken richting Amsterdam, maar ja, ik kon haar niet alleen laten in het donker. Bijkomend probleem was dat als Stedin het probleem verholpen had, de ketel gereset zou moeten worden anders ging de kachel niet aan en mevrouw kon dat vanwege haar slechte zicht niet zelf doen.
Tot mijn grote verbazing zegt de installateur, die haar ook al jaren kent vanwege onderhoud aan de CV, ‘ik pak mijn laptop, doe wat administratie en blijf bij haar totdat Stedin het probleem heeft opgelost en dan reset ik de verwarming gelijk zodat ze niet in de kou blijft zitten.’ Hij had inmiddels een grote zaklamp op tafel gezet zodat we een beetje licht hadden. Dit was wel het laatste wat ik verwacht had van iemand die na een lange werkdag op weg naar huis was, maar ik was blij met zijn aanbod zodat ik alsnog naar Amsterdam kon gaan.
3 uur later, om 20.15 uur appte hij mij dat het probleem verholpen was, dat het goed was dat hij niet was weggegaan omdat de sfeer naargeestig was doordat de lampen af en toe aan en uit gingen en mw. daar behoorlijk veel stress van kreeg. Ook had ze trek gekregen en heeft hij pizza’s besteld die ze samen hebben opgegeten met de zaklamp op tafel. Hij heeft de ketel gereset en is daarna naar huis gegaan, mw. was hem ontzettend dankbaar en realiseerde zich heel goed hoe bijzonder het was dat deze man was gebleven! Ik heb hem uitvoerig bedankt en aangegeven dat ik dit heel bijzonder vind dat hij dit voor haar gedaan heeft en dat ik dat zeker niet vanzelfsprekend vind. Hij wilde zelfs zijn uren en pizza’s niet declareren, zijn antwoord was: het leven is anders als we het moeilijk hebben en dan is het fijn dat ik kan helpen, ik wil de uren en de pizza’s niet vergoed hebben, ik ben vooral blij dat ik kon helpen, dit heeft mij echt geraakt.’
Met deze blog wil ik vooral deze man in het zonnetje zetten, het is fijn dat je zo nu en dan zo positief verrast kan worden door de mensen om je heen!
